• 012-1 wint lelijke wedstrijd bij Jonathan

    We traden vandaag aan met een volle ziekenboeg: Twan en Milan geveld met griep en Benjamin en Nathan met een knieblessure. Alle mannen een goed herstel gewenst! Zo speelden we met Niek en Mees Teijssen van de O12-2 en onze oude bekende Tjerk van het team van Teo van der Kolk. Ben even kwijt welk team dat ook weer is.
    Mooi hoe deze jongens bij ons hebben ingevallen. Niek en Mees T. speelden een foutloze partij in de verdediging. Terwijl ze er notabene al een wedstrijd op hadden zitten waaruit Niek zelfs enigszins geblesseerd vandaan was gekomen. Echt klasse!
    En Tjerk was een mooi aanspeelpunt in de aanval waarvan we ons vooral een juweel van een uitgespeelde aanval uit de tweede helft herinneren, toen Tjerk Niels alleen voor de keeper zette. Dat was inmiddels al de 0-3, een markant moment in de wedstrijd want vanaf dat moment waren de spelers van Jonathan echt alleen nog maar bezig met elkaar uit te schelden. Onbegrijpelijk dat daar vanaf de kant niks aan gedaan werd. Dan ben ik toch maar blij met ons beschaafde kluppie.

    Maar als je tegenstander zo in de wedstrijd zit – zo zielloos, lomp en lelijk – dan is het bijna onmogelijk om daar nog mooi voetbal tegenover te zetten. In de eerste helft gingen de spelers dan ook veel teveel mee in het fysieke spel. Het ene na het andere man tegen man gevecht ontspon zich dat wij weliswaar meestal wonnen maar ook volkomen onnodig was. Iets meer de ruimte opzoeken en de bal het werk laten doen en je loopt over zo’n team heen. Dat werd ook de kern van onze coaching: weg uit de drukte jongens: laat zien hoe goed jullie kunnen voetballen!
    Als gezegd lukte dat in de eerste helft nog niet erg. Het eerste doelpunt paste ook wel een beetje bij het wedstrijdbeeld: een rollertje van de voet van Niels die op onhandige wijze door een verdediger van Jonathan in eigen doel werd gewerkt. Het tweede was al een stuk mooier: Jip die al een keer de lat had geraakt rondde een aanval die over rechts kwam fraai af voor de 0-2.

    In de tweede helft zocht DEV inderdaad meer de ruimte op en zagen we gelukkig iets van de driehoekjes terug waar van de week zo op was geoefend. Het regende kansen waar we ook een paar mooie afstandsschoten van Tjerk toe kunnen rekenen. Maar ook een prachtige actie van Niels die aanvoelde waar de bal zou komen en die er in een sequentie van voet-hoofd –voet als door een mirakel niet in ging. Jonathan kreeg welgeteld één grote kans, toen een speler één op één met Jorden kwam te staan, maar die had daar een subliem antwoord op. Naut speelde één van de baste wedstrijden die ik heb gezien vandaag. Er zat veel rust en overtuiging in zijn spel en het had maar weinig gescheeld of ook hij had doel getroffen. En dan Ruben; zou je die voor het eerst tegenkomen dan zou je misschien denken: met zo’n elegantie zit deze knaap vast op ballet of zoiets. Maar juist in deze wedstrijd liet hij zien dat het hem wel ligt, die fysieke duels. Hij won ze dan ook allemaal wat de onderlinge scheldkanonnades er bij de tegenstander alleen maar grotere op maakten…
    Enfin: de jongens hadden in de rust getekend voor een eindstand van 0-5 en dat werd het uiteindelijk ook: eerst een perfecte corner van Mees precies op maat voor de solide spelende Gijs die hem prachtig volley intikte. Mees die een rugblessure er in de tweede helft volledig uit had gelopen had nu zelf ook wel zin in een doelpuntje: hij speelde zijn mannetje uit op zo’n zestien meter van het doel en trapte feilloos binnen. De tegenstander en de zouteloze scheidsrechter voor wie duwen in de rug kennelijk een reglementaire actie was waren meteen van het veld verdwenen. Samen gaan ze vast een fijn op elkaar scheldend weekend tegemoet en tokkie-tokkie land.
    Blij dat we deze pot achter de rug hebben. Volgende week de (nu al-) cruciale thuiswedstrijd tegen VSC. Jammer dat ik dan door een theateroptreden in Wiesbaden Duitsland niet aanwezig kan zijn…
    Is dit verslag toch nog een A-4tje geworden. Komt misschien omdat ik zo trots ben op ons team…