In de thuiswedstrijd tegen SKV uit Wageningen delfde DEV ook in de laatste thuiswedstrijd het onderspit.
Dat was niet zo verbazingwekkend want er stonden zes jeugdspelers in de basis en dat waren ook nog eens niet allemaal de jeugdigen die in vorige wedstrijden goed gepresteerd hadden. Toch een grote pluim voor al die spelers die DEV in dit ongelukkige seizoen niet hebben laten vallen. Door dat gebrek aan regelmatig met elkaar samenspelen oogde het geheel nogal onsamenhangend. Omdat ook de opponent geen wereldelftal op de been bracht, kwam dat gezegde van Bert Jacobs in mijn gedachten. Ja, het leek wel hotseknotsenbegoniavoetbal.
DEV kreeg de eerste kans toen Joppe Vettorato een open doel voor zich zag verschijnen. Daarmee moet wel gezegd worden dat de hoek naar het doel wel erg scherp was. Na dertig minuten moest de keeper van de gasten nog een keer reddend optreden. Kort daarna scoorden de gasten een merkwaardig doelpunt. Van onze positie uit leek de bal toch naast het doel te belanden en gaf de scheids ook een corner. Maar na protesten van de Wageningers wees hij toch naar het midden. In de tweede helft was keeper Thijs Aalbertsen vervangen door Quinten van de Vosse als beloning voor de vele malen dat hij wissel heeft gestaan. Dat die te weinig wedstrijdritme had kwam daarbij wel naar voren.
Al na vijf minuten in de tweede helft werd slecht uitverdedigen gevolgd door een aanval over rechts waarna de 0-2 werd binnengetikt. Echt veel mogelijkheden speelde DEV helaas niet uit. Het werd zelfs 0-3. toen onze keeper een aanvaller over het hoofd zag, die daarop makkelijk scoorde. De score had daarna nog wel op kunnen lopen omdat de gasten ook nog eens de lat raakten. Gezellig was het na de wedstrijd gelukkig nog wel. De scheids kwam er bij ons nog bijzitten en wij supporters hebben elkaar nu al beloofd volgend seizoen weer aanwezig te zijn. Bij zo'n seizoen met zoveel tegenslag verdient DEV het niet om in de steek gelaten te worden.