• Voor de neutrale toeschouwer was het smullen vandaag bij de uitwedstrijd tegen Houten. Er vielen maar liefst veertien doelpunten in een wedstrijd die we uiteindelijk met 5-9 wonnen. Beetje veel tegen als je ons veldoverwicht in ogenschouw neemt. Maar ook het gevolg van een experimentje, dat we ons konden permitteren bij een stand van 1-6. Eerst naar het begin: Al snel zagen we soepele aanvalslijnen op het veld. Mooi als de dingen waar hard op getraind wordt er in de wedstrijd uitkomen. Telkens was er wel een vrije man te vinden; Houten werd van meet af aan zoek gespeeld. Al snel gaf Gijs een puike voorzet op Milan die het presteerde om vanaf een halve meter over te schieten. “Een polletje…” verklaarde hij later. Hij kon er wel om lachen eigenlijk. En hij had gelijk ook: want Milan was goed voor drie treffers vandaag.

    Maar de eerste kwam voor rekening van Jip die een bal uit de tweede lijn strak inschoot. De tweede was de eerste van Milan nadat DEV bliksemsnel omschakelde. De derde kwam tot stand door een prachtige Pass dwars door het centrum van Gijs, Precies op maat voor Milan die zo de stand op 0-3 bracht. Toen Mees op zijn plaats op linksvoor ging spelen kwamen er ook voor hem kansen. Een zelf veroverde bal schoot hij van afstand in de verre hoek: 0-4. De 1-4 die daarna viel was een bedrijfsongelukje achterin; waar Ruben, Twan en Niels en Jip de zaken verder goed voor elkaar hadden. Jorden had in deze fase nauwelijks iets te doen. Mees tekende bijna zijn tweede aan na een prachtige aanval over veel schijven over rechts waarna Gijs het spel plotseling verlegde naar links, precies zoals geoefend op de training. De poeier van Mees trof helaas geen doel, maar de lat. Gijs kon kort daarna zelf juichen na door Milan te zijn bediend: 1-5. Ruststand ook. Een aantal spelers gaf daarin aan ook wel op het scorebord te willen. Vooral Twan hunkerde echt naar een treffer, waar hij niet vaak de kans toe krijgt omdat we hem toch wel graag achterin zetten. “Nog even geduld…”zei ik, want ik wilde het momentum niet meteen na de rust verliezen. Maar toen er een subliem doelpunt tot stand kwam dat ontstond na een bliksemsnelle counter – Jip diep op Mees die in één keer door passte op Milan en het 1-6 werd, mocht Twan het voorin gaan proberen. Daardoor werd het achterin wel een stuk kwetsbaarder. Maar eerst was het Mees weer die met de bal aan de voet stukken sneller was dan zijn directe tegenstander en daar dankbaar gebruik van maakte voor de 1-7. Maar met Twan voor de bal konden ongelukjes snel gebeuren. Al snel stond de 2-7 op het bord. Gelukkig was Benjamin snel daarna van dichtbij attent om de 2-8 in te tikken. Toch begon Houten gebruik te maken van de onverwachte weelde achterin. Jorden had een paar mooie reddingen maar moest toch ook vissen toen het plots 3-8 en 4-8 werd. Bijna wilde ik de boel weer in formatie zetten toen Twan toch zijn doelpuntje meepakte. Gelukkig: en ik gunde het deze harde werker ook.

    Het was van het begin al duidelijk wie hier de baas op het veld was dus steken we die driepunter met overtuiging in onze zak. Volgende week is er geen wedstrijd voor ons: maar het ziet ernaar uit dat de omliggende teams graag gebruik maken van de diensten van onze jongens.