• Op een zonnige maar wel winderige dag in ons eigen stadionnetje speelden wij de laatste wedstrijd van het seizoen. Met als lonkend perspectief het bereiken van de derde plaats van de twaalf. Een positie die in de winterstop niet in onze stoutste dromen was voorgekomen.
    Veel geblesseerden toch weer: Gillian, Simon, Niek en bovendien Estelle afwezig. Gelukkig konden we lenen van de 16-2 en zo schoven Jurre en Mees Verschraagen bij ons aan op de bank.
    We hadden ons dus schrap gezet voor een lastige pot en de jongens opgeroepen die laatste wedstrijd aan te grijpen om te laten zien hoe goed ze samen kunnen voetballen.
    De tegenstander – de Meern - viel echter tegen en maakte een beetje slappe en ongeïnspireerde indruk. Wat er dan kan gebeuren is dat je het eigen spel te veel gaat spiegelen aan de tegenstander en dus zelf ook de beleving een beetje laat varen.
    Zo geschiedde het ook en zo zagen we ook van DEV niet de mooiste pot van het seizoen.
    Gelukkig waren we voor het doel juist wel rustig en beheerst. Dat begon al bij Barts eerste van drie toen hij een fout in de Meernse defensie afrondde met een geplaatste schuiver onder de keeper door: 1-0.
    In de 33ste minuut een mooie combi door het midden die via Gijs bij Jip belandde die in twee instanties ook het net wist te vinden. Daarna Marcus die met veel energie het veld in was gekomen en een voorzet van Gijs op waarde wist te schatten: 3-0. Ondertussen bleef de verdediging met groot gemak op de been al moest Jens aan het begin van de tweede helft nog een keer als reddende engel in de zestien optreden om een counter van De Meern onschadelijk te maken. Ook Thijn en de centralen Niels en Ruben speelden weer soeverein en Felipe moest zijn kunnen helemaal aan het eind nog etaleren – tot twee keer aan toe zelfs, maar ook weer foutloos. Altijd fijn om met z’n allen gewoon de nul te houden, ook al speel je niet je mooiste wedstrijd.
    Marcus gaf zijn invalbeurt extra glans door Bart zijn tweede goal te gunnen met een prachtig passje vanaf de zijkant: 4-0. Jens – ook bezig met een goede partij – gaf kort daarop een subliem steekpassje op Maurits die de 5-0 aantekende.
    Ondertussen waren in de tweede helft Jurre en Mees ingevallen. Beiden leverden hard werkend een bijdrage op het middenveld terwijl ze wisten dat ze later in de middag nog een wedstrijd van hun eigen team in petto hadden. Klasse!
    Gelukkig voor het aanzien van de wedstrijd kwam er nog een toegift: een mooie vloeiende aanval die uitkwam bij Milan die Maurits wist te vinden die op zijn beurt naar Bart passte voor de 6-0.
    En zo speelde DEV zich naar de derde plek in de simpelste wedstrijd tot nu toe.
    Zeven keer gewonnen, drie keer verlies en één keer gelijk. Het oppermachtige UVV gaat er terecht met de schaal vandoor en met de tweede plek van PVC kan ik ook wel leven.
    Ik vind het een superknappe prestatie waar we alleen maar trots op kunnen zijn!

    Op de foto: Gijs in actie op de ‘10’ positie

    Hans Verschraagen