• Met centrale Ruben en spits Jip weer terug na blessures konden we in de laatste wedstrijd zomaar met vijftien eigen spelers het veld oplopen. Met gelegenheidskeeper Roan onder de lat – voor mij al bij voorbaat een grote held, want je moet maar durven. Thijn ook een grote held, want hij was voorzien om eventueel de keepersrol in de tweede helft over te nemen. Maar Roan bleef uiteindelijk de hele wedstrijd staan-, en wist zelfs de nul te houden. Tegen de nummer laatst (maar wij één-na-laatst…) en m geholpen met een uitstekende verdediging. Naast Ruben ook een uitstekend spelende Niels – tevens aanvoerder – en Jens en Thijn prima op de flanken. Jurre, Gijs en Pieter op het middenveld en die hadden het druk want Houten verkoos het om vanaf de aftrap hoog druk te geven. Dan krijg je natuurlijk wel meer de kans om de diepte te zoeken met Maurits Bart en de snelle Jip voorin. Em zo geschiedde het in de 11e minuut: Jip alleen op de keeper af maar naast. Even later gevolgd door een moment waar hij net te veel naar de buitenkant ging. 21e minuut Maurits na een prachtige counter over. En daarna nog twee mooie vrije trappen op Gijs die ook net naast gingen. Dan denk je al: wordt het weer zo’n wedstrijd? Wel de kansen maar niet de goals… Gelukkig kenterde de wedstrijd in de 35e minuut: Jip – weer diep weggestuurd- haalde met gemak zijn tegenstander in die hij op sublieme wijze met een schouderduw opzij zette en met veel rust binnen schoot. Nog geen minuut later was het Gijs die ook al zo mooi zijn duel won en nota bene met links de bal met een streep binnen schoot: 2-0.
    Gillian was al in de ploeg gekomen maar moest er al snel weer uit na een woeste ingreep van een Houtenaar. Gelukkig kon hij i de tweede helft weer meedoen, met wat schaafwonden weliswaar.
    Estelle, Marcus en Yusuf maakten hun opwachting in het tweede bedrijf en deden dat met de energie die inmiddels met deze luxe voorsprong in de ploeg was gekomen.
    Daardoor werd het na een magistrale bliksem aanval bijna meteen na de aftrap 3-0, al was hierbij wel nodig dat de scheids de nogal gretig vlaggende grensrechter over-rulde. De goal van Marcus telde dus gewoon: 3-0.
    Vanaf dat moment werd het humeur er bij de Houtenaren niet beter op. Al helemaal niet toen Jip een fout afstrafte in de verdediging en er 4-0 van maakte. Zoveel doelpunten in een enkele wedstrijd deed wonderen voor het zelfvertrouwen van DEV. De ploeg gebruikte Houten als een speelbal en liet steeds vaker prima voetbal zien. Jip had zijn honger nog niet gestild en maakte na een eigenactie nog een goal door de keeper door de handen te schieten: 5-0. Pieter kwam er in het laatste kwart van de wedstrijd in en scoorde prompt de 6-0.
    Yusuf – hard werkend als altijd – werd ook nog beloond met een goal die hij er in twee instanties in schoot en een goal na een mooie corner: 7 en 8-0. Voordat die eindstand was bereikt konden we nog een ere-wissel doen voor de drie spelers die afzwaaien: Estelle, Marcus en Gillian. Dank – veel dank – voor de mooie tijd waar jullie ook aan hebben bijgedragen!
    Zo had DEV op de valreep weer even die onoverwinnelijke uitstraling die we een tijdje kwijt waren geweest. Het paste wel in het beeld dat Roan er op het eind nog een paar mooie reddingen in gooide. Het pas niet in het beeld van onze positie op de ranglijst met ploegen als CJVV, UVV en OSM nog boven ons. Maar alle zessen en vijven bij elkaar moeten we ook wel tevreden zijn met die tiende plek. Meer zat er ook niet in deze keer en afscheid nemen van de competitie op deze manier geeft een prima gevoel. Volgende week nog een leuk toernooi in België en dan is het klaar.