Vandaag was de grote dag van het kampioenschap dat ons alleen theoretisch nog kon ontgaan.
Er was veel volk op deze partij afgekomen en – heel bijzonder – voor het eerst dit jaar waren we helemaal compleet! Dat betekende dat ook Benjamin speelminuten kreeg, waar hij met veel inzet gebruik van maakte. En ook Nathan was er uiteraard bij, ook nog in een aangepast wisselschema.
Het was een spannende partij waarin de ploegen elkaar in eerste instantie in evenwicht hielden. Lastig was dat de Houtenaren van Delta Sports bij balbezit telkens een man meer hadden op het middenveld. In eerste instantie waren het vooral Twan en Niels die zich op die man meer situatie storten en zich dientengevolge de tandjes moesten werken. Later in de wedstrijd werd inschuivende speler de te dekken man voor onze mid-mid Ruben die zo de angel uit deze tactische zet haalde.
Met het inbrengen van Mees ontstond er langzaam een overwicht voor de onzen. Dat resulteerde in een flink aantal kansen, maar hier zag je toch hoe de wedstrijdspanning het afronden op doel moeilijk maakte. Was het dan zo’n ochtend? Dat ‘ie er gewoon niet in wil?
Nee, gelukkig niet. Maar wat moesten we lang wachten op die bevrijdende eerste…
Die kwam toen slimme Jip Mees wegstuurde die zich knap vrijspeelde en Milan een perfecte assist gaf voor praktisch open doel: 1-0. Dat nam de spanning op de wedstrijd wat weg. Achterin werd er weinig weg gegeven en anders was altijd Jorden er nog die een aantal knappe reddingen op zijn naam schreef.
Aan de linkerkant wonnen Naut en Nathan vrijwel elk duel en zo gingen we de rust in zonder tegendoelpunt.
Na de rust stond er een team met meer zelfvertrouwen op het veld, maar helemaal weg was de spanning zeker nog niet. Al helemaal niet toen Delta Sports met een counter gelijk maakte. Toch riposteerde Gijs meteen vanaf de aftrap alweer met een grote kans. Langs de kant wisten we het eigenlijk allemaal al zeker: niet alleen het kampioenschap zit onderhand wel in de tas; we gaan deze wedstrijd gewoon nog winnen ook.
Helaas werd deze mooie wedstrijd even ontsierd door het gedrag van de coach van de tegenpartij die zich dermate intimiderend tegen scheidsrechter Lukas (het oudere broertje van onze Milan) had uitgelaten dat die in tranen op het veld stond. Gelukkig zagen we hier rustig maar doortastend optreden van onze hoofdcoach Michel die deze mega- hork weer terug in zijn hok kreeg. En Lukas herpakte zich gelukkig ook weer, want hij floot een uitstekende wedstrijd.
Voetbal gerechtigheid moest nu natuurlijk wel geschieden en dat gebeurde toen Milan Mees aanspeelde die Gijs vrij voor de keeper zette voor de 2-1. Nu zagen we DEV weer even helemaal vrijuit voetballen zoals we dat al zo vaak dit voorjaarsseizoen hadden gezien.
Als een mes door de boter ging het weer en zo kwam er ook nog een fraaie derde treffer na een voorzet van Mees op Gijs die aflegde op Naut die bijzonder fraai binnenschoot voor de 3-1.
Eindsignaal; en een klaterend applaus voor een terechte en mooie kampioen!
Er volgde een mooie huldiging op het veld voor spelers, trainers en coaches en daarna het traditionele patatje met in de kantine.
Nog wat statistieken: Maar liefst 78 doelpunten werden gescoord in die 11 wedstrijden. 28 daarvan kwamen op naam van onze spits Milan, gevolgd door Gijs met 20 treffers en Mees met 10.
Het relatief lage aantal van 20 tegendoelpunten zegt ook iets over de kwaliteit van de verdediging.