• Vandaag de eerste uitwedstrijd van de competitie tegen VRC. Een wedstrijd waaraan de onzen met veel inzet aan begonnen, precies wat je eigenlijk altijd hebben wil. Pechvogel van de dag was Markus, die in de warming-up een hamstring blessure kreeg en het grootste deel van de wedstrijd moest toekijken. Op zijn plaats viel Mees V. in – en hoe – want hij ging voorop in de strijd-, won vrijwel elk duel en beloonde zichzelf bijna met een leep balletje dat maar net op de paal belandde. Het houtwerk oefende sowieso een grote aantrekkingskracht uit op de jongens want even later schoot ook Ruben op de paal. De rebound werd echter op waarde geschat door Gijs die zo de 0-1 aantekende.0-1 bleef het ook het gehele resterende deel van de eerste helft. Waar het ook zomaar gelijk had kunnen worden, want de eerste beste keer dat de Veenendalers er een keer doorheen kwamen haalde Felipe een speler neer, net binnen de zestien. ’t Is een beetje het risico van het spel dat hoort bij een speler die krachtig en fel verdedigt en dat vind ik ook veel waard. Nu had ik graag geschreven dat Jorden de bal met een formidabele zweefduik uit de hoek had geplukt, maar eerlijk gezegd hoefde hij zijn talenten bij deze strafschop nog niet tot op de bodem aan te spreken. De nemer schoot hem niet al te moeilijk in; een koud kunstje voor onze betrouwbare sluitpost.
    Maar dit hachelijke moment was wel een beetje exemplarisch voor hoe de eerste helft zich inmiddels ontwikkeld had: na een sterke openingsfase waarin DEV de bal had en zo niet, dan toch heel snel weer wel zakte het een beetje in allemaal. Dan wordt er uiteraard voorin ook wat minder gecreëerd en als dat wel gebeurde ging het net mis: Gijs vond de keeper op zijn pad en voor de derde keer in deze wedstrijd trof DEV de paal.
    In de rust even bijtanken en kijken hoe we weer terug konden naar dat goede eerste kwartier.
    De jongens wisten zich in dit tweede bedrijf inderdaad heel goed te herpakken, iets minder dominant misschien, maar wel gebruik makend van een machtig wapen dat je al van meet af en aan in deze groep zag zitten: de counter. De hechte verdediging achterin veroverde de bal en dan ging het vliegensvlug van Gijs naar Milan en goal: 0-2. Niet veel later pikte Mees V. de bal op. Die verstuurde een op maar gesneden dieptepass op Milan die fraai Ruben aanspeelde. Diens schot werd nog gepareerd door de keeper maar de attent meegelopen Jip schoot de rebound binnen voor de 0-3.
    Dit was toch wel de mentale nekslag voor de tegenstander. Achterin had de verdediging de zaakjes helemaal voor elkaar. Niek boorde elke hoop op een succesvolle counter van hun kant de grond in en soms kwam er zelfs regelrechte gallery play aan te pas, bijvoorbeeld met een perfect getimede sliding van Mees T. En dan het middenveld dat alert mee voetbalde en maar mooie steekpassjes bleef versturen naar de voorhoedespelers. Zo ging het van Ruben op Gijs en kwam via een mooi uitgespeelde aanval de 0-4 op het bord. Het toetje kwam van de voet van Sjoerd die het eens van afstand probeerde. Was het een zondagsschot? Noem het hoe je het wil, maar feit is dat hij precies paste, nèt over de keeper heen. En zo stapten we hier comfortabel met een 0-5 overwinning van het veld. Ik heb de jongens in de kleedkamer nog gevraagd of ze één mooi moment van zichzelf het weekend mee willen innemen. Dat was geen moeilijke opdracht: iedere speler had immers wel een bijdrage gehad aan deze overwinning. En tegen de onfortuinlijke Markus kunnen we alleen maar zeggen: rustig aan en een spoedig herstel!