• In bepaald nog zomerse omstandigheden ging de bal weer rollen in de eerste wedstrijd van onze jongens op een groot veld. Het was even wennen allemaal. Wennen voor de spelers ; wennen voor de coaches. En dat tegen eerste divisionist Houten waarbij je al vanaf de aftrap kon zien dat dit wel eens een maatje te groot zou kunnen zijn. Maar daar zijn bekerwedstrijden mede voor bedoeld: om van te leren en te groeien. Het spel van de Houtenaren was verzorgd en georganiseerd en ook in de onderlinge duels zag je dat deze knapen wat gewend waren. Er was dus voortdurend druk van hun zijde, maar dat leidde niet meteen tot echt grote kansen. Sterker nog: in de eerste helft werd keurig de nul gehouden. Dat lag aan drie factoren: een paar uitstekende reddingen van keeper Jorden-, de spits van Houten die zich voortdurend in buitenspel positie liet aanspelen maar toch zeker ook door de inzet van onze veldspelers. Dan mag je dan wel de mindere zijn: op inzet kom je ook een heel eind. Maar als vooral spelers hard aan het werk zijn – en niet de bal – dan vreet dat natuurlijk wel energie. In de tweede helft moest DEV daarom al vrij snel capituleren. Vrij snel na de aftrap scoorde Houten uit een corner de 0-1. Kort daarop toch bijna het antwoord toen Sjoerd erlangs kwam en Markus bijna in staat stelde te scoren. Niet lang daarna probeerde Milan de keeper met een lobje te verschalken, maar die had goed gezien wat hij van plan was en pakte de bal klemvast.
    Achterin begonnen nu echt de gaten te vallen: Houten op 0-2 en daarna zelfs op 0-3.
    DEV kreeg het niet voor elkaar om de ruimte op het veld te vinden; vaak werd er naar de drukte toe gevoetbald in plaats van naar de ruimte. De aantrekkingskracht van de bal was zo groot dat spelers elkaar dikwijls in de weg liepen in plaats van voor elkaar aanspeelbaar te zijn. Ook het middenveld was uiteraard een compleet nieuwe linie waarbij je zag hoe spelers aan het zoeken waren om daar een goede vorm en positie te vinden. Moet je nou naar voren of juist naar achter; naar binnen of toch naar buiten?
    Allemaal mooi materiaal om de komende week weer in de training aan te werken. Fijn dat beide trainers Jos en Wim de wedstrijd ook hebben gezien.
    Kwamen er dan helemaal geen kansen meer voor ons? Jawel: Gijs schoot de bal na een mooie rush nog een keer net naast en ook Felipe nam de keeper nog een keer onder vuur.
    Toen waren onze mannen echt leeg gestreden.
    Een verlies dat we zonder chagrijn kunnen ondergaan. Er zit genoeg voetbal in deze ploeg om verder te groeien. Volgende week weer verder, uit tegen Woudenberg.