Voor het eerst konden we op deze mooie nazomerochtend aantreden met een complete selectie! Zo hadden we vier wisselspelers op de bank; en dat was in dit geval niet echt een luxe probleem. Een aantal van de heren had namelijk een brugklasfeestje achter de rug dus om nou te zeggen dat het met volle overtuiging van start ging…
Toch had DEV het beste van het spel tegen deze voor veel jongens vertrouwde tegenstander. Er kwamen kansen voor Maurits en Marcus en ook Gijs was er een keer dichtbij. Het spel speelde zich in deze fase toch wel op de helft van ’t Goy af. En dan zal je net zien; de eerste de beste keer dat ze er een keer langs kwamen was het meteen raak: 1-0. Felipe riposteerde bijna meteen met een grote kans, want eerlijk is eerlijk: het overwicht bleef toch wel voor ons. Uiteindelijk was er een subtiel hakballetje van Marcus voor nodig om de gelijkmaker op het bord te zetten. Ook daarna werd er richting het Goyse doel gespeeld. Mees gaf een prachtige diepe pass op Jip die goed doorzette en in twee instanties de 1-2 voorsprong aantekende. Daarna verslapte het spel toch wel iets. De linies kwamen ver uit elkaar te spelen en in de duels mocht het van Andre en mij toch ook wel wat feller.
Tijd voor een praatje in de rust.
In de tweede helft kwam er toch wat meer lijn in het spel. Maurits mikte na een mooie slalom net naast en Marcus schoot de bal uit een moeilijke hoek tegen de paal. Hij revancheerde zich kort daarop door DEV met een droge knal op 1-3 te zetten. Het lukte steeds beter om de ruimte te vinden en daardoor bleef er dreiging op het vijandelijk doel. Markus had nog een curieus moment met een bal die caramboleerde tussen de twee palen, waarbij het er toch wel sterk op leek dat de bal de lijn gepasseerd had. Fraai werd de bal rondgespeeld; van Milan ging het naar Gijs en van Gijs naar Mees V. die aan alle twijfel een einde maakte door de 1-4 binnen te schieten.
Al die dadendrang voorin stelde de alertheid van de verdediging natuurlijk wel een beetje op de proef. Als je dan toch hebt lopen fuiven kan je maar beter hard moeten werken om goed bij de les te blijven. Dat lukte inderdaad een keertje niet en zo stond ’t Goy plots vogelvrij voor Jorden die er toen ook niets meer aan kon doen: 2-4. Het antwoord kwam vanaf de aftrap toen – alweer zo’n vloeiende aanval – de bal tot bij Gijs bracht die de eindstand 2-5 op het scorebord bracht.
Een verdiende overwinning van een team dat zich goed aan het ontwikkelen is. Volgende week begint het echte werk met de eerste (lastige-) competitie wedstrijd tegen SVF. In ons eigen stadion om 9:00 uur.