• Vandaag kon ik eindelijk eens bij de O13-2 komen kijken. Een team waar wij vrijwel wekelijks spelers aan uitlenen om het personeelsgebrek op te vangen. Nu onze O13-1 zelf geen wedstrijd had zag ik mijn kans schoon om op deze mooie ochtend eens tussen de andere ouders en grootouders te gaan staan. Deze keer waren het Jip, Gijs en mijn Mees die de gelederen kwamen versterken. En eerlijk is eerlijk: ze hadden hun aandeel in de uiteindelijke 9-3 overwinning. Alle drie scoorden ze, Gijs zelfs vier keer. Maar het belangrijkste waar ik trots op was is om ‘mijn’ jongens met zoveel rust aan de bal te zien spelen. Dat werkte aanstekelijk, want het hielp om het hele team goed te laten voetballen. En een prima partij was het waarin je zag hoe spelers tot het uiterste voor elkaar gingen. Zo zagen we keeper Jurriaan met een uiterste krachtsinspanning een doorgebroken speler afstoppen. En ook hij kon het tegendoelpunt niet voorkomen toen een corner er fraai met één curve in vloog. Dat leidde ook de enige fase van de wedstrijd in – de laatste tien minuten van de eerste helft – dat DEV het even moeilijk had. In die periode lukte het maar niet om onder de druk uit te voetballen en had het ook zomaar gekund of SVL de aansluitingstreffer had gemaakt . Gelukkig kwam er vlak voor het rustsignaal nog een snelle aanval over links die de goed opgestelde Mounir bereikte die fraai binnen schoot voor de 4-1.
    Toen de bal weer rolde voor de tweede helft was het SVL die het beste bij de les was en prompt lag de 4-2 in het net. DEV pakte vanaf dat moment de boel weer goed op wat meteen leidde tot een bal op de lat. Kort daarna was het eerst Gijs en daarna Floris die de score uit bouwden. Floris had daar een fraaie individuele actie voor nodig-, draaide naar zijn rechterbeen en schoot onberispelijk in het gat dat de keeper van SVL had open gelaten. 6-2 was het toen alweer en het leek er nu toch steeds meer op dat de O12-2 eindelijk eens ‘het zoet van de overwinning ging smaken’ zoals Rinus Michels dat eens zo treffend zei. Verder ging het met goals van Gijs en Mees. En als SVL al eens in de buurt van de goal kwamen werden ze zo kordaat door de verdedigers aangepakt, dat ze ook grote kansen wisten te missen. Op die ene frommelgoal na dan waardoor het 8-3 werd. Toch kon dat niet voorkomen dat we her en der op het veld spelers van SVL ineen zagen zijgen. Waar onze roodwitten er juist uit zagen alsof ze nog wel een wedstrijdje hadden kunnen spelen. De kers op de taart kwam wederom van de voet van Floris, wederom over links met weer met zijn rechter en zo kwam de 9-3 eindstand op het bord.
    De overwinning werd in het heerlijke najaarszonnetje uitbundig gevierd. Ook daarna in de kleedkamer zag ik veel spelers met een op het gezicht bestorven glimlach. Die gaat er niet meer af dit weekend denk ik. En gelijk hebben ze!