• Na de 4-1 nederlaag tegen het eerste elftal van SO Soest in de JO14 reisden we deze keer naar dezelfde club af om het op te nemen tegen hun tweede. Dan kan je op voorhand zeggen dat het naar verwachting een minder sterk team is – een eerste klasser bovendien (maar wel bovenin meespelend overigens). Maar daarmee zou je de prestatie van onze boys vandaag geen recht doen. Nadat we woensdag op de training even een serieus gesprek met elkaar gevoerd hadden dat ging over focus en instelling zag je dat meteen bij de warming up vanmorgen al terug. Een goed gefocuste en gretige ploeg die het vandaag niet voor minder wilde doen dan gewoon een goede wedstrijd spelen. Vanwege de toch wat dunne selectie hadden we twee gastspelers mee van de O13-1: aanvaller Jonathan en verdediger Niek. Om meteen met die laatste te beginnen: ze deden het meer dan prima bij ons en droegen ook aanmerkelijk bij aan onze zege. Veel dank mannen!
    Het hele team trok trouwens de lijn van de goede warming up door en begon prima aan de wedstrijd. Veel rust aan de bal-, voetballend de oplossing zoeken. Het speelde zich vooral af op de helft van de tegenstander. Dan dreigt natuurlijk altijd het gevaar van de diepe bal en al helemaal omdat Soest een paar handige en snelle jongens voorin had lopen. De eerste kans – in de 10e minuut -dus zowaar voor hen, maar goed geneutraliseerd door ons betrouwbaar slot op de deur Boudewijn. Toch bleef DEV rustig en gedegen opbouwen van achteruit met Sjoerd en Silvijn met veel rust aan de bal en Jorrit en Olivier op de flanken. Nieuwkomer Bram – had al meegetraind van de week en kwam ons meteen in deze pot al versterken – en Ole als verdedigende middenvelders met Hugo ervoor deelden in de gedegenheid die het elftal op dat moment aan de dag legde. Bram kwam overigens later in de wedstrijd nog linksachter te spelen en op het eind nog linksvoor, zodat we hem op de gehele linkerkant konden zien. Prima aanwinst lijkt me geen voorbarige conclusie. Bram speelde een rol in de eerste goal toen hij Jonathan aanspeelde, die het overzicht behield en klaarlegde voor David: 0-1.
    Daarna zakte er iets gemakzuchtigs over het team dat het fijne voetballen toch even liet varen en ook de concentratie even kwijt leek te zijn. Gevolg: kansloze dribbels, -, wilde trappen naar voren en verkeerde keuzes. Dat leidde de tegentreffer in toen een bal vanaf de zestien over Boudewijn heen vloog.
    In de tweede helft zagen we DEV zich toch weer oprichten. Berend en Niek waren er op links inmiddels ingekomen. Niek in eerste instantie voor centrale verdediger Silvijn die behandeling behoefde aan een bloedneus maar later op linksback kwam te staan. Berend op de middenveldpositie. Hoewel het niet de gehele tweede helft even goed was domineerde DEV het spel inmiddels volkomen. Dat uitte zich ook in doelpunten. “David mist , maar geeft een assist…” had ik in mijn notitieblokje opgeschreven, want Ole wist de afgeslagen bal met een fraaie schuiver in de hoek te prikken voor de 1-2. Victor werd nog mooi weggestuurd en leverde een ziedend schot af dat de prima Soester doelman ternauwernood wist te keren. Stan had vervolgens het mooiste doelpunt voor ons in petto door van buiten de zestien – en uit de draai – een kogel in de kruising schoot. Magistraal doelpunt en 1-3. Toen kwam er dus een fase waar ik het net al over had waarin we als voornaamste euvel terug zagen: bij balbezit geen ruimte maken maar juist met z’n allen naar de bal toelopen. Wat de tegenstander zónder bal natuurlijk ook doet. Het gevolg is dat je een heel klein speelveld overhoudt terwijl je ze eigenlijk door juist in de ruimte te lopen helemaal zoek zou moeten spelen. Als trainer zoek je soms ook spijkers op laag water – dat hoort erbij – maar laten we niet vergeten dat DEV ook nog op 1-4 kwam. Na een corner waarbij centrale verdediger Sjoerd een mooie goal maakte. Tot zijn niet geringe vreugde overigens en gelijk had ‘ie. En tenslotte nog een tweede van Stan toen Bram goed het overzicht behield en hem een niet te missen kans bood. 1-5, in mijn beleving een terechte afspiegeling van de wedstrijd. En een fijne opsteker voor het team. Ik kon het niet laten te denken: wat als we met deze focus verleden week de wei in waren gegaan?? Uiteraard een zinloze what-if vraag, maar toch… Misschien betekent het wel dat we toch vooruitgaan. Beetje bij beetje en week bij week.