• De thuiswedstrijd tegen Hercules begon zo’n zeven minuten later door een misverstand bij de scheidsrechter. Mooi dat er vanuit het oudercorps dan toch zomaar een vader is die de fluit oppakt en zorgt dat de bal kan rollen!
    We zagen hoe de bezoekers uit Utrecht metten veel druk zetten op onze helft en ook hoe lastig we het daardoor hadden om goed op te bouwen. Doordat jongens achterin daardoor de bal niet makkelijk kwijt konden sloop een oude kwaal soms in het team: onrust en een beetje paniekerig voetbal. Eén voordeel heb je wel als je tegenstander zo hoog staat: achter die linies is uiteraard veel ruimte. En zo viel een diepe bal dan een keer goed voor de rechter van Stan die rustig bleef en de vrije hoek uitzocht voor de 1-0.
    We hadden de jongens de opdracht gegeven om tegen de stadse jongens strijd te leveren en de duels aan te gaan. Zoals wel vaker was het captain Ole die voorop ging in de strijd. Maar ook David voorin liet zich gelden en zo waren er wel meer.
    Toch was het in de eerste helft vooral Hercules die mogelijkheden en kansen creëerden. Boudewijn stond zijn mannetje waar het moest en er werd ook met de nodige hartstocht verdedigd waardoor de voorsprong nog een poos op het bord kon blijven staan. In de 32ste minuut was het geluk dan toch op – maar ook omdat de middenvelders van Hercules ongehinderd door de as van het veld konden doorlopen. Toch nog 1-1 vlak voor rust…
    Na de rust – toen de wind wat was gaan liggen maar in plaats daarvan de regen met bakken uit de lucht kwam – liet DEV zich meteen van een doortastende kant zien. Maar net na een grote kans voor Stan viel íe toch aan de andere kant: een bal in de verre hoek, buiten bereik van Boudewijn. Daarna toch weer een paar grote kansen van DEV met als uitschieter een prachtige voorzet vanaf links van Hugo die op nog geen meter van het doel niet over de lijn gewerkt kon worden. Toch kwam de gelijkmaker tot stand, alweer door Stan: 2-2. Verdiend was het zeker en het was dan ook even slikken toen een afstandsschot met de inmiddels spiegelgladde bal door de handen van onze keeper glipte voor de 2-3. DEV ging weer op zoek naar de gelijkmaker en ook nu waren er kansen en mogelijkheden. Maar het lot besliste anders: een volgend zondagsschot bracht de 2-4 op het scorebord. Niet omdat Hercules zo veel beter was, maar soms zit het ook in een klein hoekje.
    Het was zeker geen slechte pot van onze kant.
    Ondanks het verlies trokken wij als trainers daarom de conclusie dat we het toch elke week een beetje beter zien gaan, hoeveel er nog te doen en te leren is.
    De punten gaan vast nog komen en de jongens verdienen dat ook.