• De titel suggereert dat wij met de nodige blijdschap van het veld liepen vandaag; een punt gepakt tegen de nummer drie (wij nummer negen). Maar aangezien we een groot deel van de wedstrijd met 1-0 voor stonden en de tegentreffer pas viel in de laatste vijf minuten, was er toch ook enig chagrijn.
    Achteraf gezien een terechte afspiegeling van de wedstrijd waarin OSM in potentie misschien de betere ploeg heeft, maar op taaie weerstand stuitte van ons hardwerkend team. Daar kunnen we dan toch gewoon ook ongegeneerd trots op zijn.
    Maar laat me – voor de wedstrijd verder onder de loep te nemen eerst gewag maken van een andere reden voor trots: Jos en ik hadden een mailtje over het hoofd gezien voor onze bardienst vandaag en dientengevolge niets geregeld. Een mailtje te elfder ure leverde onmiddellijk respons op. Zo snelden de vader van Bart- de moeder van Simon en die van Milan naar ons clubhuis en konden we uiteraard ook weer een beroep doen op de onvolprezen moeder van Ruben, Monique die je altijd wel voor een horeca momentje kunt vragen. Misschien vergeet ik iemand te noemen waarvoor excuus. Tel daarbij op dat de vader van Jip weer een mooie serie foto’s stond te maken langs de kant en je kunt met recht en reden zeggen dat we ook een heel fijne – en toch zeker ook flexibele - oudergroep hebben rond dit team.
    Terug naar de wedstrijd: zoals verwacht zette OSM vanaf het eerste fluitsignaal druk op onze defensie. DEV kwam in de eerste tien minuten maar moeilijk onder die druk uit-, passte vaak slordig en leed onnodig balverlies. Toen de storm een beetje ging liggen kwamen de eerste kansjes voor DEV. Bijna was het raak met een kopbal van Simon na een corner maar in plaats daarvan kreeg hij een (onbedoelde-) tik tegen zijn hoofd. Geen risico meegenomen en hem met een paracetamolletje verder op de bank gehouden. Thijn had ook pech met een zeurende lies blessure die al opspeelde tijdens de warming up en er uiteindelijk toe leidde dat hij niet aan spelen toe kwam. Daardoor moest Gillian het fort op de rechterflank verdedigen, wat even wennen voor hem was maar wat hij uiteindelijk prima heeft gedaan. Zoals ook onze twee centralen Ruben en Niels een dijk van een pot speelden met Jens ook nog op links. Ook het middenveld met Estelle/ Milan, Gijs en Pieter werkte hard-, speelde gedegen en solide in een wedstrijd die steeds om snel omschakelen vroeg.
    Nog in de eerste helft werd het harde werken beloond met een goal: een eigenlijk mislukte pass van Ruben kwam met veel effect aan bij Bart die een subliem passje gaf op Jip die de keeper omspeelde en in het lege doel schoot (zie foto). 1-0.
    Dat bleef als gezegd heel lang de stand. Na ongeveer twee-derde wedstrijd vertoonde OSM zich meer en meer op onze helft – had de aantrekkende wind mee die het naderende onheil eigenlijk al aankondigde. Vijf minuten voor tijd maakte een kopbal een einde aan onze stiekem gekoesterde droom drie punten bij te schrijven.
    Samen voor de skivakantie periode met elkaar nog een patatje gegeten. Dan gaat het pas 11 maart weer verder met een uitwedstrijd tegen Houten.