• Deze verslaggever had vandaag al eerder op het veld gestaan bij de 16-1 (6-0 winst op De Meern, mede dankzij de inbreng van Jurre en Mees V.) en had nu de eer om naast Maarten in de dug-out plaats te nemen voor de uitwedstrijd tegen VRC. Met medeneming van ‘mijn’ spelers Pieter, Thijn en Ruben, omdat ook de 16-2 met blessureleed kampt op het moment. Om met de laatsten te beginnen: geen moment zag je aan hen dat ze er al een wedstrijd op hadden zitten. Dan ben je fit te noemen en fitheid was dan ook een belangrijk element in deze wedstrijd.
    Want bij VRC was net een carnavalesk feest aan de gang (wedstrijd begon pas om 16:15!), maar het leek wel of onze tegenstander gisteren de bloemetjes al had buiten gezet… Eigenlijk was al vanf het begin duidelijk dat DEV hier geen kind aan zou hebben, al duurde het wel tot de twaalfde minuut eer de eerste goal op het bord kwam. Mees V. was als spits uitgeweken naar de linkerkant, Sjoerd mooi naar binnen gekomen om Mees’ voorzet op maat binnen te tikken. Mees had later ook zijn eigen eerste goal te pakken toen hij de bal afsnoepte van de keeper die buiten zijn eigen 16 probeerde een aanval af te stoppen en toen te laat terug was voor diens schuiver inde hoek. 0-2 was het toen al en een hoge score leek al in de maak. Dan wordt het toch nog even spannend als je een penalty tegen krijgt die er – eerlijk is eerlijk – prima inging: 1-2. Nog in de eerste helft kwam de 1-2 tot stand door een doortaste4nde aanval waar de immer ijverige Pieter de 1-3 op het scorebord bracht. Tot mijn grote vreugde mag ik wel zeggen, want hij heeft zo vaak pech in de afronding dat we af en toe overwegen om een sjamaan aan het werk te zetten of hem op bedevaart te sturen. Hopelijk is de ban nu gebroken en gaan we nog meer genieten van Pieter goaltjes…

    In de tweede helft een goal waar je toch minstens de veertig moet zijn gepasseerd om de vergelijking op je geestesoog te zien met de winnende van Kluivert in de Champions League finale Ajax- AC Milan van 1995: een puntertje van de grote schoenen van Mees T. voor de 1-4.
    Mees V. wist toen al dat hij aanstonds de plek van Ruben centraal achterin moest overnemen en was nog gebrand op een extra treffer. Nadat hij al een keer van dichtbij over had geschoten – geen rekening gehouden met de harde wind – maakte hij dankbaar gebruik van zijn laatste kans als voorhoedespeler en ramde de bal zowat door het net heen voor de 1-5.

    VRC lag toen allang op apegapen; de ene na de andere speler moest erbij gaan zitten ondanks dat hun coach wisselde alsof hij op een duiventil stond te passen.
    En zo kwamen er nog een paar kersen op de taart: Sjoerd met een mooie bal op Jacco en daarna Jacco geheel op eigen kracht voor respectievelijk de 1-6 en 7.

    Als je die gasten zo ziet spelen dan gun je ze toch wel een hogere klasse met iets meer uitdagingen dan VRC vandaag te bieden had. Laten we hopen dat het ook zo uitpakt. Je wordt beter als je af en toe eens op je tenen moet lopen.
    We gaan het zien. Nog één wedstrijd te gaan voor dit team: 3 juni met aansluitend slotdag en BBQ.