• Het is toch een beetje de goden verzoeken: Jos en ik beiden met een goed voorgevoel naar het veld gekomen. Ondanks de blessure bij keeper Laurens (beterschap!) maar wel met het gevoel dat we dat goed konden opvangen met Jorg en Roan (beiden een helft op doel).
    Tel daarbij op het fraaie nazomer weertje (wat heet het was gewoon warm op het hoofdveld…) en de ervaringen van de eerste wedstrijden waarin de jongens toch indruk hadden gemaakt en de tegenstander met veel beleving tegemoet waren getreden.
    De goden verzoeken dus want met zulke hooggestemde verwachtingen kan je eigenlijk alleen maar teleurgesteld worden.

    En dat gebeurde dan ook. DEV begon een beetje mat aan de wedstrijd. Weinig beweging voorin en (te-) weinig creativiteit om voetballend onder de druk uit te komen. Gevolg: veel kansloze diepe ballen waar onze snelste spelers respectievelijk op de bank zaten (Jip) en onder de lat (Jorg). Ook te weinig echte beweging voorin. Dan creëer je haast niks en zie je een toch zeker niet veel betere tegenstander veel op onze helft spelen.
    Ik vond CDW ook helemaal geen ploeg waar je van moet zeggen: daar ben je kansloos tegen.
    En dan heb je ook niet dat beetje geluk, zoals met Gijs die in de 24ste minuut bijna een cadeautje kreeg door een fout bij de bezoekers achterin maar net de handschoen van de doelman raakte.
    De tweede helft begon alleszins wat hoopvoller met meer dreiging van- en meer kansen voor DEV. Zal je net zien dat CDW gebruik maakt van een fout op het middenveld en die afstrafte met een 0-1.
    Daarna nog meer noodlot: Jip die na een met grote inzet uitgevoerde sliding met een knieblessure van het veld moest (binnen het kwartier zo’n beetje al ). Bij het ter perse gaan van dit verslag wisten we nog niet hoe ernstig is dus mogen we nog hopen dat het meevalt. Want juist in zo’n wedstrijd waar het niet goed lukt allemaal heb je juist zo’n speler als Jip nodig. Logisch ook dat hij zelf ook baalde als een stekker. Jurre kwam hem vervangen waar je natuurlijk toch het liefst had gewild dat ze beiden op het veld hadden kunnen staan.

    Na Jips aftocht was DEV ook even de weg een beetje kwijt. Veel balverlies en ook geen moment meer dat je langs de kant dacht: dit gaat nog goed komen.
    Toen het door een comedy capers achtige situatie achterin ook nog 0-2 werd zag je de kansen verder slinken op een resultaat. In de laatste fase van de wedstrijd - toen we al door onze wissels heen waren - moest Tjerk er nog af met kramp in beide benen.
    Met tien man waren de kansen echt verkeken, al konden we natuurlijk ook trots zijn dat er ondanks die man-minder situatie verder geen averij op werd gelopen. Dat lag aan Jens – die ook op zijn tandvlees liep – door de prima ingevallen Thijn en Mees de Vette maar toch vooral ook door Niek die eigenlijk de hele wedstrijd wel op het niveau speelde waar we de afgelopen wedstrijden hete hele team op hadden zien voetballen.

    Toch ook nog een woord over het gemekker en geschreeuw over en naar de scheidsrechters op onze velden. Zullen we daar een keer mee ophouden? Het is al heel wat dat er mensen zijn die dit voor ons willen doen. Het is hoofdklasse voetbal dus je mag (op papier althans-) best wat verwachten maar zolang we geen scheidsrechterboom hebben waar we naar believen fluitisten van af kunnen plukken moeten we blij zijn met die dapperen die deze baan aangaan.
    Wij zeggen dit als coaches ook tegen onszelf, het veronderstelt ook discipline van ons.
    Tot zover,