• Woensdagavond stond de aller-allerlaatste wedstrijd van de JO19-1 op het programma. Een prachtige generatie jongens van wie sommigen hun DEV carrière zullen beëindigen – althans voorlopig (want je weet maar nooit…) en waarvan we anderen mogelijk zullen terug zien in een O23 team of in het eerste.
    De weemoed die dat voor deze schrijver oproept moet ik wel wat onderdrukken anders zou ik hier geen wedstrijdverslag aan het schrijven zijn maar een uitgebreid heldendicht van de jongens – lees: alle jongens - waar Jos en ik toch erg gesteld op zijn geraakt…

    De wedstrijd dus. Ook geen kinnesinne om daar iets objectiefs over te schrijven zonder die ene olifant in de kamer te benoemen die ik juist altijd- en principieel niet in mijn verslagen probeer te noemen. Want ik neem de mannen in het zwart toch graag in bescherming, blij als ik vind dat wij moeten zijn dat er mensen te vinden zijn die deze soms ondankbare taak voor hun rekening nemen.
    In plaats van het daar rechtstreeks over te hebben kan de goede lezer misschien voldoende afleiden uit het feit dat het onvermijdelijk was dat één van de trainers de wedstrijd voor een deel van de wedstrijd achter het hek werd gezonden en de ander in het belang van zijn bloeddruk zo vaak tot tien heeft moeten tellen om de zelfbeheersing te bewaken dat dat in de duizendtallen begon te lopen. Tel daarbij op dat opbouwende feedback op het samenspel tussen vlag en fluit van onze toch zeer beschaafde vlaggenist werd afgedaan als ‘Huilebalkerij..’ en we hebben toch enig beeld te pakken van het niveau en de sfeer.

    En dan tóch met 1-3 van het veld lopen. Dat geeft voldoening. En al helemaal door de kwaliteit van het spel. De eerste helft was het al genieten, toen ’t Vliegdorp zich nog flink liet terugzakken op eigen helft. De thuisploeg liet daarin stevig en fysiek spel zien – wat ook wel hun handelsmerk is, maar waar ook op zich niks mis mee is uiteraard. Iedereen die aan de wedstrijd op het veld was begonnen speelde goed maar ik licht er een paar spelers even met naam en toenaam uit: ten eerste Thijn die misschien wel zijn mooiste pot speelde van het seizoen. Soeverijn-, betrouwbaar inde verdediging en met grote rust aan de bal. Ten tweede Tjerk die zich als een vis in het water voelde op het middenveld met dat fysieke spel-, niet zelden zijn directe tegenstander dolde en twee prachtige vrije trappen afleverde op het hoofd van Emanuel die maar net over gingen.
    En dan moeten we het even hebben over Roan die – net als een jaar geleden – in een geleende outfit als veldspeler onder de lat stond. Vooral die ene magische actie dat hun gevaarlijke rechtsvoor alleen op hem af kwam. Wat een redding!
    Nog maar een paar minuten daarna een vlot lopende aanval tot bij Maurits die er fraai 0-1 van maakte. Verder kwamen er geen doelpunten, ondanks de dominantie van DEV op het veld. Blijft toch lastig… doelpunten maken.
    Na de rust besloten de Vliegdorpers om veel hoger te gaan staan in een poging onze opbouw van achteruit te verstoren. Dat leverde ze aanvankelijk ook op dat er meer dreiging van hen uitging. Toch zagen we ook hoe DEV knap onder die druk uit kon voetballen, dus echt enorme kansen kwamen er ook niet van. ’t Vliegdorp had in de 75ste minuut een gelukje nodig – een penalty - om de gelijkmaker te maken. We hadden toen al een troef ingebracht – onze gastspeler Tom de Beer – die nou juist het gevaarlijkst is als hij in de diepte kan worden aangespeeld. Dan zit het juist mee als je tegenstander zo hoog gaat staan natuurlijk.
    Sowieso lachte het geluk ons in dat laatste half uur toe: een bal op de lat na een vrije trap en een curieus gemiste bal die voor het intikken leek. Enfin: soms grijpen de voetbalgoden ook in zou je denken. Al waren onze jongens geheel zelfstandig aan het werk toen zij een ijzersterke fase ingingen, gebruik makend van de ruimte die ’t Vliegdorp meer en meer weg gaf. Eerst Eman met een prachtig schot van afstand voor de 1-2. En kort voor het eindsignaal de welverdiende treffer van Tom die een prachtige dieptebal van Gijs goed onder controle nam en met een beheerste schuiver de 1-3 op het bord zette.
    Een zeer terechte overwinning en een mooie afsluiting van een memorabele voetbalperiode!