• Onder weersonvriendelijke omstandigheden trapten FC Driebergen en DEV Doorn om 15:00 uur af voor de altijd spannende Heuvelrug derby. Veel wind, waterkoud echt zo’n afsluitende wedstrijd voor de winterstop.
    Met toch wel enige hoop op een goede afloop, gebaseerd op een prima maandagavond training van de jongens die niet mee hoefden te doen met de wedstrijd van de O23 op de dinsdag waar degenen die dat wel deden naar verluid een bepalende bijdrage hadden geleverd.
    In de eerste helft een beter DEV met direct al een kans voor Eman.
    In de 22ste minuut zelfs een fraaie openingstreffer van Philippe na een subtiel passje van Emanuel. Daarna grote kansen van Jurre – na een fijne loopactie en Gijs (met links over geschoten). En natuurlijk die van de meegelopen verdediger Mees die de bal net naast aan de verkeerde kant van de paal prikte.
    Grote kansen kreeg Driebergen niet – eigenlijk de hele wedstrijd niet maar dat wil niet zeggen dat ze niet beschikten over een aanval die steeds dreigend bleef. Met name de rechtsbuiten die telkens met zijn linkerbeen naar binnen kwam maakte indruk en was knap moeilijk te verdedigen door onze achterhoede. Met name jens werd keer op keer tot het uiterste gedreven.
    Geen grote kansen misschien maar wel een penalty in de allerlaatste minuut van de eerste helft. Wij jeugden al omdat het er de schijn van had dat Laurens hem pakte. Hij viel echter op de gladde bal die hem de lucht even letterlijk ontnam en toen een voor ons fatale reis vervolgde over de doellijn ging. Van vette pech gesproken….

    In de tweede helft kwam Driebergen sterker voor de dag maar in mijn beleving toch vooral doordat wij heel onrustig begonnen te spelen. Juist niet dat mooie samenhangende spel dat we op de maandag en dinsdag hadden mogen aanschouwen. In dat eerste kwartier na rust waren we de grip en de regie eigenlijk helemaal kwijt.
    Dan kan het je ook gebeuren dat je tegen een tweede penalty aanloopt. Een toch wel terechte strafschop deze keer waarmee ik en passant ook iets zeg over hoe ik tegen de eerste aankeek maar dit terzijde…Deze keer was onze keeper Laurens kansloos en dus keken we tegen een 2-1 achterstand aan.
    Daarna kreeg DEV curieus genoeg weer langzaam vat op de wedstrijd. Zo’n derby is voor de boys ook altijd wel speciaal – over en weer zijn er veel bekenden en ze willen natuurlijk geen van allen de risee van het schoolplein worden. Dat schiep een soort urgentie waardoor DEV meer en dwingender op de helft van de gastheren kwam te spelen.
    Er kwamen kansen, kansjes maar het mocht niet zo zijn. En net als eerder in dit toernooi (tegen Brederodes) vond ook deze coach dat een gelijkspel de krachtsverhoudingen beter had uitgedrukt. Ja klopt, maar je koopt er zo weinig voor.

    En dan nu winterstop.
    Welverdiend en – naar ik mag hopen – ook louterend en weldadig.