• Om 15:00 uur aftrappen in dit jaargetijde op een onverlicht veld betekent dat je – als het meezit – net voor het schemerdonker klaar bent met de wedstrijd. Wel lekker op echt gras. ‘Lekker’ want voor de generatie van Jos en mij is alleen de geur van gras al voldoende om endorfine in het brein aan te maken. Zo rook onze eigen voetbaljeugd…

    Wennen is het wel voor de kunstgrasgeneratie en dat kon je af en toe merken met wat hachelijke inspeelpassjes in de opbouw van achteruit waardoor de gastheren van ’t Vliegdorp zomaar wat kansen in de schoot geworpen kreeg. Zeker in de eerste helft moest keeper Laurens daardoor handelend optreden hetgeen hij een paar keer stijlvol en met mooi spektakel deed.
    Verder had DEV de wedstrijd eigenlijk van A tot Z onder controle. En dat met maar twee wisselspelers op de bank (Pieter en Thijn) die er alle twee al een complete wedstrijd op hadden zitten bij de 19-2. Hulde toch ook voor de loyaliteit van deze mannen die we gelukkig ook op het eind wat speeltijd gunden in een tweede helft die wel wat minuten tekort kwam volgens mij uurwerk tenminste. Maar met twee wisselspelers – dat is bepaald karig ook al wisten we dat we ook weer de rentree van een derde speler konden verwachten: Floris van Rheenen die ik weet niet hoe lang had gerevalideerd na een kruisband malaise. Floris voegde zich in de rust bij ons en kreeg nog een stief kwartiertje om weer eens een te voelen hoe het is om een wedstrijd te spelen. Ik ken Floris nog uit de F-jes en ik zag toch weer die ti-ta-tovenaar uit die tijd, alleen nu een kop of vier/vijf groter. Daar gaan we natuurlijk nog mee aan het werk – niet elke wedstrijd hoef je in je eentje naar een goed einde te dribbelen, maar super fijn dat hij weer back online is!
    Terug naar de wedstrijd:

    Het was Gijs – voor de gelegenheid op de spitspositie spelend met Emanuel achter hem – die bij een vrije trap het gat zag dat de Vliegdorpers hadden open gelaten en feilloos binnenschoot voor het eerste doelpunt. Gijs die de belichaming was voor de rust die DEV aan de bal had ook in de zestien. We hadden nog getwijfeld om Emanuel en Gijs om te wisselen (Gijs op zijn gebruikelijke ‘10’ en juist Eman in de spits), maar dit was in deze wedstrijd de juiste keuze. Ook in het tweede doelpunt kwamen beide voor: een pass van Eman op Tjerk die een sublieme pass gaf op Gijs: 0-2. Bart ondertussen op de rechterflank hard werkend en sleurend – want het was fysiek best een pittige wedstrijd en met Maurits op links.
    Speciale vermelding voor Maurits: voor mij samen met Gijs - de ‘man of the match’. Al in de eerste helft steeds dreigend met een aantal precies op maat gegeven passjes in de diepte. Hard werkend en ook veel incasserend van zijn directe tegenstanders. Al in de eerste helft die eigenlijk iets minder was over de hele linie dan de tweede toen de tegenstander er na de 0-3 er eigenlijk al niet meer in geloofde.
    Die kwam tot stand door een bijzondere doelpuntenmaker: Niek die op snelheid werd weggestuurd door Bart-, de uitkomende keeper omspeelde en binnenschoot.
    Daarna nog een doelpunt dat voor mij exemplarisch was voor hoe DEV deze wedstrijd heeft gespeeld: Eman en Gijs in de zestien: subliem tikje opzij van Emanuel naar Gijs-, Gijs kleine schijnbeweging die de keeper op het verkeerde been zetten en eenvoudig binnen getikt. Die rust die die twee mannen voor het doel hadden ia iets om mee te nemen naar de wedstrijden die nog komen gaan.
    Fijn om na 24 Augustus weer eens een officiële wedstrijd te winnen. Smaakt naar meer!