• Een lastige wedstrijd vandaag, eigenlijk bij voorbaat al. Lastig omdat we eind mei in een oefenpot zeer overtuigend met 0-7 hadden gewonnen. Een wedstrijd waarin DEV – zeker in de tweede helft – heer en meester was. Onderschatting ligt dan op de loer.
    En lastig omdat de tegenstander een vergelijkbaar spelbeeld liet zien: terugzakken op eigen helft-, het veld heel klein maken en toch steeds loeren op een counter.
    Hoe ga je daar mee om? In elk geval moet je dan nog preciezer zijn in je basistechniek van passing en bal aanname.
    En zo zagen we hoe DEV positioneel helemaal niet slecht voetbalde-, ik schat +80% balbezit had maar toch maar niet echt gevaarlijk kon worden. Veel onnodig balverlies en kansloze ballen in de diepte. De jongens waren er in de rust (nog 0-0) zelf erg chagrijnig over; kritischer op hun spel dan ik eigenlijk. Ik had toch ook goede dingen gezien. Bijvoorbeeld dat ook Saestum nauwelijks kansen kreeg. Of Mees de Vette op rechtsachter die een dijk van een eerste helft speelde. Zoals bij één van die schaarse kanten waar hij er langs kwam en een mooie voorzet afleverde op Emanuel die maar net naast ging.
    Toch de boel wel enigszins omgezet in samenspraak met de jongens. Waaronder: Gijs van de spitspositie een linie laten zakken en Bart op zijn plek. En Jurre ingebracht voor de licht geblesseerde Tjerk op de rechtshalf positie. En een popelende Jens niet te vergeten die kwam voor de op zichzelf solide spelende Floris Maas.
    Hoe het ook zij: het ging wat beter lopen in die tweede helft met af en toe mooie combinaties door die hechte verdediging heen. Overall zat er ook meer pit – meer drive in.
    Toch was er uiteindelijk een spelhervatting voor nodig om de score te openen. Niek met zijn wapen van de verre ingooi die teerecht kwam bij Emanuel die door de druk moest draaien naar zijn chocolade linker en vanaf buiten de zestien met een fraaie streep in de kruising scoorde.
    Die 0-1 bleef lang op het bord staan, veel te lang wat mij betreft… Want dan blijft een ongeluk in een klein hoekje zitten. Concentratie bleef geboden al zag je juist in deze fase hoe vermoeidheid en kleine pijntjes hun tol begonnen te eisen.
    Gelukkig werd de marge uiteindelijk verdubbeld door een mooie voorzat vanaf de rechterkant van Maurits die Bart wist te bereiken die met een prima getimede kopbal het net wist te vinden.
    Nog geen minuut daarna bijna de 0-3 door Jurre (net naast) en kort daarna nog haast Floris van Rheenen die vanuit een kansrijke positie iets te onbesuisd over schoot. Nou ja: het positieve nieuws is dat hij deze keer een half uur speeltijd kon volmaken tegenover een kwartiertje de vorige keren.
    Na afloop waren de boys nog steeds kritisch over hun eigen spel, ondanks de goede afloop. Aan mijn goede gevoel droeg als coach het eigenlijk wel bij: die zelfreflectie. Dat laat zien dat het deze groep menens is om met elkaar goed voetbal te willen spelen.
    Ik kon Jos dus goede berichten sturen want hij kon er helaas deze keer niet bij zijn vanwege ziekte. Beterschap Jos!
    Volgende week weer een echte kraker: thuis tegen Parkhout.