• De tegenstander uit Amsterdam- van vlak bij het legendarische oude Ajax stadion - had een autoritje van een uur nodig om bij ons in ons lommerrijke dorp te komen.
    Het was een inhaalwedstrijd op hun verzoek en zo hadden we weer eens een avondpot in ons stadionnetje. Mooie sfeer, volk langs de kant, een pruttelende frituur en een stromende tap mede mogelijk gemaakt door spelersmoeders Monique en Saskia. Mooi dat dat weer allemaal zo fijn geregeld kon worden. En dan ook nog vlaggende vader Nils die toch ook niet meer voor zoon Jip kon komen omdat die er door die nare knieblessure de brui aan heeft moeten geven.
    Hulde voor al die entourage dus hetgeen wij alleen maar konden beantwoorden door een mooie pot op de mat te leggen.
    Het was eigenlijk al in de eerste tien minuten enerverender dan de gehele wedstrijd van afgelopen zaterdag. Dat lag ook aan de tegenstander die meet veel energie en overgave aan de pot begon. Toen DEV dat eenmaal begon te beantwoorden zagen we twee teams die graag de weg naar voren wilde zoeken. De Amsterdammers zochten hun geluk toch vooral in de counter en de diepe bal en wij gaandeweg wat meer in de opbouw. In de 9e minuut leidde een goede combinatie bijna tot een goal met een bal van Gijs voorlangs. En nog geen minuut later nog een bal maar net naast en nog een bal van Emanuel in de korte hoek die de keeper nog kon stoppen.
    Hoewel Geuzen Middenmeer (GM) af en toe gevaar stichtte met een counter begon DEV het spel toch steeds nadrukkelijker te maken. Er werd energiek en met z’n allen druk gezet waardoor het balbezit steeds nadrukkelijker werd opgeëist. Dat leverde wel een hele scheepslading aan corners op maar die werden in die eerste helft toch vooral genomen zoals je een balletje bij het tafelvoetbal in werpt: een beetje op goed geluk.
    Als je zo dominant speelt gaat het gaandeweg toch knagen dat er nog geen doelpunten te noteren zijn.
    Rust dus in met 0-0… Mees Tomassen erin voor Niels centraal achterin.
    Vrijwel meteen na de aftrap een dot van een kans met een bal op de paal van Tjerk.
    Het knagen ontwikkelde zich welhaast tot doemdenken: Wil ‘ie er dan niet in? Treedt die aloude- gemene voetbalwet in werking die stelt: ‘Als jij verruimt te scoren doet je tegenstander dat wel…’?!
    En ja hoor: een uitbraak van GM en de 0-1 kon op het bord….
    De mega-sof werd gelukkig snel weer verzacht door een gevaarlijke corner – eindelijk één dus – die er na een nauwelijks te volgen kluts door Eman werd in gewerkt: 1-1.
    Vanaf dat moment begon het geluk DEV wat meer toe te lachen. In een situatie van : ‘Hij kan ‘m wel of niet geven’ besliste de scheids dat we een penalty kregen. Gijs is wat dat betreft een onverbiddelijke killer en zo stonden we opeens (maar dus wel zeer in de lijn met het wedstrijdbeeld!) op 2-1.
    Niet lang daarna een fraaie voorzet van Jorg.

    Voordat ik verklap hoe die afliep even stilstaan bij Jorg. Ten eerste dat hij weer terug was van een uitstapje in de wintersport maar nu alweer een reis naar Thailand op de planning had staan. Tussen die avonturen in was hij ons gelukkig niet vergeten en kon hij een paar wedstrijden meedoen waarvan dit zijn laatste was. Wel heel fijn om hem weer voorin te zien met zijn snelheid en energie. Ook al gebied de eerlijkheid te zeggen dat hij ook wel had gemerkt dat je niet kunt verwachten dat je de finesses van het voetbalspel – en niet te vergeten de conditie die daarbij hoort – zomaar weer even te pakken hebt.
    Dan is het extra leuk en zelfs wel een beetje passend dat je in je laatste wedstrijd een beetje lucky goal maakt. Een als voorzet bedoelde bal die er net wel – of net niet in ging. Volgend de scheids in elk geval wel dus wij op 3-1.
    Ondertussen was Tom de Beer er al in gekomen voor een speelminuut of 35. Tom die afkomstig is van de 19-2 zagen we hard werken en het had ook zomaar gekund of hij had de score nog op kunnen leuken. Er kwamen veel ballen vanaf de zijkant die net niet de bestemming vonden die daarvoor nodig waren.
    Nou ja, DEV met deze overwinning helemaal op koers voor de tweede plek. De sleutelwedstrijd wordt wat dat betreft die tegen Candia ook weer thuis op 10 mei.