• Vorig seizoen – toen de meeste spelers nog O17 speelden – was VRC een geduchte tegenstander waar we uiteindelijk kansloos tegen verloren. Dan verwacht je toch een moeilijke pot en bereid je je daarop voor. Maar het was toch een ander VRC dat ons op eigen veld tegemoet trad. Een team dat onbedoeld DEV helemaal in de kracht zette. Met Bart in de punt en onze razendsnelle buitenspelers Jip en Jorg die wel raad wisten met de niet geringe ruimte die ze van de bezoekers kregen om hun spel te spelen.
    Toch was de eerste grote kans voor VRC toen zij in de derde minuut het houtwerk troffen.
    Daarna begon het overwicht van DEV gestaag vorm te krijgen. In de zevende minuut won Jip een belangrijk duel in de zestien waardoor de tegenstander genoopt werd een overtreding te maken. Jorg zette zich achter de bal maar leverde een slappe penalty af die de keeper gemakkelijk kon stoppen.
    Niet veel later weer zo’n snelle aanval waarbij Jip eigenlijk net te veel naar buiten ging waardoor de bal het zijnet trof. Zo werd het overwicht lange tijd niet uitgedrukt in doelpunten. Tot Jorg ergens in de 30ste minuut of zo de bal van Jip overnam en prachtig raak schoot: 1-0. Niet lang daarna een tweede penalty voor DEV. Ik vind het toch wel van lef getuigen als je na je misser van eerder toch weer de bal opeist. Deze keer schoot Jorg wel raak: 2-0.
    Daarna een goal die bij Jos en mij een glimlach van oor tot oor op het gezicht toverde. In de wedstrijdbespreking hadden we de jongens zelf gevraagd een variant te bedenken op de te nemen corners. Ze hadden daar een mooi idee bij bedacht, inclusief de bemensing die daarbij hoorde. Toen die corner eenmaal kwam rekenden wij er langs de kant al een beetje op dat ze zich dat niet meer zouden herinneren, zo ver al in de eerste helft. Maar warempel, de vorm kwam eruit en de uitvoering was tot in de perfectie met als sluitstuk een achterwaartse kopbal van Roan: 3-0. Prachtig en wat een feest om dat zo te mogen zien!
    Daar kwam nog een prachtige aanval achteraan die Jip in staat stelde de 4-0 op het bord te zetten.
    Rust.
    Natuurlijk kwam VRC getergd uit de kleedkamer. Dat leidde tot een grote kans waar Laurens nog eens kon laten zien dat hij een prima keeper is.
    Jorg daarop met zijn hattrick met een lobje over de keeper. Alweer een goal van grote schoonheid.
    Het stond ook echt allemaal prima op het veld met een actief en beweeglijk middenveld (wat een week geleden nog heel anders ging). Mooie rol ook voor Mees Tomassen, te gast uit het eerste en later op zijn bekende stek centraal achterin terecht gekomen. Maar zeker ook met Gijs, Roan en later ook Jurre. En voorin met Bart en daarna Maurits in de spits.
    En toch ontstond er een klein bedrijfsongevalletje toen VRC met een kopbal de 5-1 wisten te scoren. Jammer, want we hadden natuurlijk liever de nul gehouden. Gelukkig wist Maurits een afvallende bal met een geplaatst schot op waarde te schatten: 6-1.
    Het toetje kwam van Jorg die zo zijn vierde(!) van de wedstrijd maakte. Een bal vanaf links en een goal uit het boekje: 7-1.
    Wat een fijne uitslag om het seizoen mee te beginnen!
    Volgende week uit naar GVVV, die nog aan hun seizoen moeten beginnen. Ik ben benieuwd!