• Vandaag begon het dan echt weer na de winterstop. Een uitwedstrijd in Harmelen bij SCH’44 met voor het eerst dit jaar een complete selectie in de auto’s. Je weet dan op voorhand al dat je een luxeprobleem hebt met maar liefst vijf wisselspelers.

    Tweede omstandigheid waas dat we dit voorjaarsseizoen wat gevarieerder voor de dag willen kunnen komen in de speelformatie: in dit geval wil dat zeggen dat we Ruben en Niels centraal achterin hadden gezet met Niek voor hen als middenvelder. ‘Met de punt naar achteren’ zoals dat dan zo mooi heet. En als derde context factor noem ik het feit dat de wedstrijd op ‘echt’ gras werd gespeeld. Geen mooi glad biljartlaken zoals deze ‘kunstgras generatie’ toch wel als preferente ondergrond wenst, maar een hobbelige klei mat met een sloot ernaast en van die stokken met ringen om afgedwaalde ballen op het droge te trekken. Met name dat laatste doet een extra beroep op je als speler, met name in hoe je een bal aan neemt en controleert. Gelet op het feit het hoofdveld bij SCH ook een natuurgrasveld is, was het duidelijk dat onze tegenstander toch wat meer aan deze ‘old school’ manier van voetballen gewend leek.

    Daarmee zeg ik niet dat SCH een veel betere tegenstander was. Het was vooral DEV zelf die de problemen over zichzelf afriep. Naast de – over de hele wedstrijd stijf volgehouden - matige passing en bal controle, zagen we hoe weinig druk er werd gegeven en hoe slapjes de duels werden aangegaan. Dat leidde ook tot de eerste goal: een middenvelder van SCH kon tussen drie man van ons in op z’n dooie gemak draaien en voorzetten waarop de – goed anticiperende spits – met een knappe volley kon scoren. Wat bracht DEV daar in de eerste helft tegenover? Welgeteld twee schoten van afstand: eentje van Jip en eentje van Estelle. Voor de rest eigenlijk niets gecreëerd. Daarvoor was het voorin ook veel te statisch en voorspelbaar allemaal. Uiteraard was dit ook onderwerp van gesprek in de kleedkamer. Na de rust zagen we een iets beter DEV tevoorschijn komen. Het stond immers nog maar 1-0 en dan moet je als team toch gretig zijn om je kansen te creëren en te scoren. Maar het bleef een moeizame partij. Die ene keer dat Jip een keer met een mooie pass werd weg gestoken kregen we buitenspel tegen (wat het in de verste verte niet was, maar ook die dingen gebeuren…) en ook nog de pech dat er aan onze kant wel een doelpunt viel waarin onze keeper niet geheel vrijuit ging (maar daar zoals gebruikelijk wel een paar puike reddingen tegenover zette). 2-0 achter met nog tien minuten op de klok. Het kan dan nog en helemaal toen vijf minuten later wij een gelukkie hadden toen een vrije trap van Gijs van richting werd veranderd: 2-1. Maar daar bleef het helaas bij.
    Conclusie: tegen dit team hadden we gewoon ook de drie punten kunnen pakken als we in goeden doen waren geweest. Maar dat waren we niet – verre van – en dan verlies je uiteindelijk toch terecht.
    Genoeg om aan te werken in de training en dan komen de goede wedstrijden ook wel weer!