• VSC is geen onbekende voor ons: al enkele keren waren ze bij ons op bezoek en wij bij hen. Nooit een makkelijke tegenstander ofschoon ze in een lagere klasse spelen dan wij. DEV had ook nu weer moeite met het fysieke spel van de gastheren waardoor de tegenstanders op alle plekken van het veld de duels wisten te winnen. Op het lastig te bespelen- poeierharde natuurgras veld moet je natuurlijk ook veel simpeler spelen om in balbezit te blijven en tot kansen te komen.

    Toch kwam er een aantal keer achter elkaar een diepe bal door – omdat VSC bij vlagen 1 op 1 kwam te staan achter in - waar toch bepaald grote kansen uit voort kwamen. Ik telde er al een stuk of vier, vijf in de eerste twintig minuten. Daar moet er toch ten minste eentje van in en dan krijg je een andere wedstrijd. Want zoals we merkten in de tweede helft hadden tegengoals geen louterende uitwerking op de mentale kant van de tegenstander…
    VSC zelf had trouwens ook in de eerste helft op voorsprong kunnen komen maar doordat er voor open doel op de paal werd gemikt gingen we toch met 0-0 de rust in.

    In de tweede helft experimenteerde we met een 4-4-2 opstelling met onze nieuwe kracht Yusuf en Jip als zwervende spitsen met Bart er achter. Die tweede helft was 30 seconden oud toen Gillian de bal op zijn hand kreeg in de zestien en we een penalty tegen kregen. 1-0 voor VSC. Die de score nog uit bouwden door een fraaie counter te verzilveren – lekker met dat windje mee waar wij niet van hadden geprofiteerd: 2-0.
    In die tweede helft waren onze gasten Jurre en mijn zoon Mees ingevallen. Het was hard werken voor deze twee spelers in deze harde en fysieke (maar faire-) wedstrijd al moet ik zeggen dat dat fysieke Mees ook wel ligt. Hij had nog bijna een assist op zijn naam gezet toen hij een zelf veroverde bal panklaar legde voor Yusuf die de bal helemaal verkeerd raakte en naast schoot (kan gebeuren). Kort daarvoor had Yusuf zelf een mooie steekbal gegeven op Jip die – in twee instanties – het net wist te vinden voor de 1-2.

    Korte tijd later had Jip nogmaals succes en werd het 2-2. Daarop zagen we als gezegd de tegenstander toch een beetje de kop verliezen en werd het spel van VSC wat onsamenhangender.
    Een derde goal van DEV hing in de lucht maar alles bij elkaar klopte het ook wel dat we hier op een gelijkspel afsloten met elkaar.
    Milan had nog echt pech toen hij in de allerlaatste minuut het slachtoffer werd van een harde overtreding van een speler die minstens twee keer zo zwaar woog als hij en vol op de enkel werd geraakt. Laten we hopen dat het meevalt en dat het spoedig heelt.
    Al met al geen beste wedstrijd in zijn algemeenheid – ook geen hele mooie eerlijk gezegd– maar wel een heel leerzame, met name over hoe om te gaan met een team dat fysiek op het randje wil spelen.