In een periode van het jaar dat het niet op lijkt te kunnen met de regen en ik me als leek wel eens afvraag waarom we het dan zo vaak over ‘droogte’ hebben…trapte we net na het middaguur af tegen AFC Quick. Onze mannen met de shirts binnenstebuiten waardoor we in feite in het roze aantraden en er alleen nog een ‘One Love’ aanvoerdersband ontbrak.
Er was door deze mannen en vrouw prima getraind van de week en dat kwam er bij vlagen – best grote vlagen – ook uit vandaag. De eerste fase was er dan ook één van veel balbezit en – circulatie waardoor de tegenstander zich massaal terugtrok op de eigen helft. Met een zwervende Jip die overal op het veld opdook. Als hij zo bezig is gaat er dermate veel dreiging van hem uit dat het mij niet had verbaast als hij een mandekker aan zijn broek zou hebben gekregen. Maar druk was het en dan moet je natuurlijk geduld hebben. Dat werd ook beloond toen Jip zijn schot in eerste instantie gekeerd zag maar Bart alert reageerde op de rebound: 1-0.
Bij zo’n stand is er nog niks beslist uiteraard en kan een ongeluk in een klein moment van onoplettendheid schuilen. Twee momenten kwamen er in die categorie in die eerste helft. Felipe stond hier op zijn post en zo hielden we de nul. Al was het krachtsverschil beter tot uitdrukking gekomen met 3 of 4 nul, al in het eerste bedrijf.
De tweede helft vond ik voetballend wat mindere momenten hebben, maar DEV bleef de bovenliggende partij. De welverdiende tweede treffer kwam door een zondagsschot van Jip van afstand die via de onderkant van de lat in het net belandde. Naar verluidt moet ik zeggen, want ik was toen dat gebeurde zelf net in gesprek met de wissels. Zal je ook net zien dat dan de camera niet meeloopt…
Daarna wilde DEV doordrukken en de wedstrijd met een derde goal ‘kaltstellen’ zoals dat zo mooi heet. Daar kwamen dan ook een hele boel gelegenheden voor. Met name een voorzet van Maurits die door de ingekomen Jip net naast ging. Maar zeker ook een indringende scrimmage vlak voor het doel waarbij drie veer keer werd ingezet op een manier die je allang geteld had. Maar er stond een werkelijk formidabele collega van Felipe op het doel – een soort Jasper Cillessen van onder de zestien.
Zo bleef de stand 2-0, een beetje magertjes maar wel met die mooie ‘0’ aan de andere kant van de score. Want onze verdediging hield prima stand, ook zonder vaste waarde Niek die zijn aangedane sleutelbeen verstandigerwijs nog wat wilde laten uitharden vooraleer weer vol aan de bak te gaan.
Eigenlijk vond ik dat al onze spelers vandaag een dikke voldoende haalden. Ik zou het mooi vinden dat in het resterende stuk van dit seizoen kunnen vasthouden. En da’s nodig ook , gelet op de zware tegenstanders die nog komen. Te beginnen met de uitwedstrijd tegen CJVV, die nu op de tweede plek staan. Over twee weken.