• Ik begin gewoon dit verslag door te zeggen dat ik apetrots ben op het team. De jongens zijn echt met z’n allen tot het gaatje gegaan (en daarover) en lieten bevlogen voetbal zien van a tot z.
    Maar als je hen deze week nog gaat vragen over de wedstrijd beginnen ze waarschijnlijk niet over hun prestatie-, maar over de leiding. De jonge scheidsrechter; eigenlijk nog een knul van hun eigen leeftijd.

    Ik vind dat hier enige clementie wel past:
    Waar we in een prachtige entourage speelde – namelijk het stadionnetje van GVVV in heerlijke klimatologische omstandigheden hadden de gastheren geen scheidsrechter geregeld en in arren moede – en te elfder ure - een leeftijdgenoot van de spelers opgetrommeld.
    Dat wil ik GVVV toch wel teruggeven: bij zo’n mooie- grote club moet je wel achter je oren krabben dat dit zo gaat zodat je dan een jonge scheids voor de leeuwen te gooien bij zo’n energieke hoofdklasse wedstrijd. Dat zo’n jongen dan een lastige middag heeft kan je wel uittekenen toch? Hier moet je gewoon een scheidsrechter van enige autoriteit op zetten.

    Want energiek en enerverend was het… Van de aftrap tot het (beetje bittere-) eind toen er op ons horloge 100+ minuten op de klok stond (!). Er was volgens mij geen reglementaire reden voor de overschrijding van de klok, maar het publiek kreeg zo wel waar voor het geld!
    Maar al in de reguliere speeltijd zag je de eerste krampgevallen. De jongens speelden een hele intense partij voetbal.

    Ik zou ze allemaal wel positief kunnen benoemen maar ik licht er toch een paar uit:
    Eerst twee spelers die er na de rust inkwamen: Mees de Vette speelde een koninklijke partij op de rechtsback waar overigens beide backs hun handen vol hadden aan hun rugnummers 7 en 10, super handige vleugelspelers die eigenlijk constant rugdekking nodig hadden, maar Mees ook goed alleen de controle (en de rust) bleef houden. En dan die prachtige crosspass op Jorg die net geen doelpunt werd…

    De tweede is Philippe. Verleden week speelde Philippe geen gelukkige wedstrijd – kreeg ook wat minder minuten. Overigens zit daar ook een tactische reden achter: als je niet ‘terug mag wisselen’ moet je voor deze intensieve wedstrijden wel spelers achter de hand houden voor de posities waar je het eerst averij kan verwachten op fysiek gebied (blessure, vermoeidheid, …). Zo hielden we nu Bart achter de hand als ‘pinch hitter’ voor de spitsen die denkelijk wel een keer vermoeid zouden kunnen raken in deze kraker. Bart speelde verleden week prima, maar er zijn meerdere redenen die je aan wisselbeleid ten grondslag kunt leggen.

    Maar terug naar Philippe: deze tweede helft bracht hij echt de nieuwe energie in de aanval. Dat hadden we echt nodig. Vrijwel direct na de aftrap een fraaie poging om de keeper van afstand met een mooie boogbal te verschalken – ging net op het dak maar het was merkbaar dat het elftal even zo’n brutale en creatieve impuls nodig had.

    Onze doelpunten waren mooi en kwamen toch wel voort uit ons gekozen aanvalsplan (waar ik niet zo veel over ga zeggen, want de concurrentie leest mee…) maar het heeft te maken met afspraak die je maakt bij ‘BB’ en ‘BBT’. Die afspraken werden tot de laatste 10 minuten heel goed nagekomen, met name bij Bal Bezit Tegenstander. Daarna probeerden de jongens ook nog iets te forceren en bijna waren ze daarin geslaagd.

    En waar is nou mijn feitelijke relaas (met de goalscorers en assist gevers en zo…). Dat is nou het rare – door zo zonder Jos op het veld te staan heb ik dat op een andere manier geregistreerd. Wie heeft er nou precies welke van onze drie goals gescoord? Ik weet nog de eerste - de 0-1 - van Maurits. Van de aftrap begonnen op een wijze waarop hij ook vanaf de aftrap van het seizoen bezig was. Met veel inzet dus en nu en beloond met een prachtig doelpunt (één op de keeper).

    En toch wederom een speciale vermelding van Laurens. Die staat toch maar weer voor ons onder de lat. En dan ook weer een paar mooie reddingen – zijn natuurlijke – rustige uitstraling (voor mij echt een archetype (‘typische’) keeper - en natuurlijk die eerste penalty. Dank makker dat je ons zo helpt!

    Zoals gezegd: ik zou elke speler die bij deze wedstrijd betrokken was – inclusief Tjerk (waardeer het altijd wel als spelers mee gaan om te kijken) – kunnen noemen.

    Het was memorabel vandaag.
    Ook met een lijstje van trainbare issues, dat bespreek ik verder met Jos. We misten hem vandaag en we hadden allemaal ook met hem te doen. Want dit zijn ook de wedstrijden waarom we het juist doen.
    Ik begin gewoon dit verslag door te zeggen dat ik apetrots ben op het team. De jongens zijn echt met z’n allen tot het gaatje gegaan (en daarover) en lieten bevlogen voetbal zien van a tot z.
    Maar als je hen deze week nog gaat vragen over de wedstrijd beginnen ze waarschijnlijk niet over hun prestatie-, maar over de leiding. De jonge scheidsrechter; eigenlijk nog een knul van hun eigen leeftijd.

    Ik vind dat hier enige clementie wel past:
    Waar we in een prachtige entourage speelde – namelijk het stadionnetje van GVVV in heerlijke klimatologische omstandigheden hadden de gastheren geen scheidsrechter geregeld en in arren moede – en te elfder ure - een leeftijdgenoot van de spelers opgetrommeld.
    Dat wil ik GVVV toch wel teruggeven: bij zo’n mooie- grote club moet je wel achter je oren krabben dat dit zo gaat zodat je dan een jonge scheids voor de leeuwen te gooien bij zo’n energieke hoofdklasse wedstrijd. Dat zo’n jongen dan een lastige middag heeft kan je wel uittekenen toch? Hier moet je gewoon een scheidsrechter van enige autoriteit op zetten.

    Want energiek en enerverend was het… Van de aftrap tot het (beetje bittere-) eind toen er op ons horloge 100+ minuten op de klok stond (!). Er was volgens mij geen reglementaire reden voor de overschrijding van de klok, maar het publiek kreeg zo wel waar voor het geld!
    Maar al in de reguliere speeltijd zag je de eerste krampgevallen. De jongens speelden een hele intense partij voetbal.

    Ik zou ze allemaal wel positief kunnen benoemen maar ik licht er toch een paar uit:
    Eerst twee spelers die er na de rust inkwamen: Mees de Vette speelde een koninklijke partij op de rechtsback waar overigens beide backs hun handen vol hadden aan hun rugnummers 7 en 10, super handige vleugelspelers die eigenlijk constant rugdekking nodig hadden, maar Mees ook goed alleen de controle (en de rust) bleef houden. En dan die prachtige crosspass op Jorg die net geen doelpunt werd…

    De tweede is Philippe. Verleden week speelde Philippe geen gelukkige wedstrijd – kreeg ook wat minder minuten. Overigens zit daar ook een tactische reden achter: als je niet ‘terug mag wisselen’ moet je voor deze intensieve wedstrijden wel spelers achter de hand houden voor de posities waar je het eerst averij kan verwachten op fysiek gebied (blessure, vermoeidheid, …). Zo hielden we nu Bart achter de hand als ‘pinch hitter’ voor de spitsen die denkelijk wel een keer vermoeid zouden kunnen raken in deze kraker. Bart speelde verleden week prima, maar er zijn meerdere redenen die je aan wisselbeleid ten grondslag kunt leggen.

    Maar terug naar Philippe: deze tweede helft bracht hij echt de nieuwe energie in de aanval. Dat hadden we echt nodig. Vrijwel direct na de aftrap een fraaie poging om de keeper van afstand met een mooie boogbal te verschalken – ging net op het dak maar het was merkbaar dat het elftal even zo’n brutale en creatieve impuls nodig had.

    Onze doelpunten waren mooi en kwamen toch wel voort uit ons gekozen aanvalsplan (waar ik niet zo veel over ga zeggen, want de concurrentie leest mee…) maar het heeft te maken met afspraak die je maakt bij ‘BB’ en ‘BBT’. Die afspraken werden tot de laatste 10 minuten heel goed nagekomen, met name bij Bal Bezit Tegenstander. Daarna probeerden de jongens ook nog iets te forceren en bijna waren ze daarin geslaagd.

    En waar is nou mijn feitelijke relaas (met de goalscorers en assist gevers en zo…). Dat is nou het rare – door zo zonder Jos op het veld te staan heb ik dat op een andere manier geregistreerd. Wie heeft er nou precies welke van onze drie goals gescoord? Ik weet nog de eerste - de 0-1 - van Maurits. Van de aftrap begonnen op een wijze waarop hij ook vanaf de aftrap van het seizoen bezig was. Met veel inzet dus en nu en beloond met een prachtig doelpunt (één op de keeper).

    En toch wederom een speciale vermelding van Laurens. Die staat toch maar weer voor ons onder de lat. En dan ook weer een paar mooie reddingen – zijn natuurlijke – rustige uitstraling (voor mij echt een archetype (‘typische’) keeper - en natuurlijk die eerste penalty. Dank makker dat je ons zo helpt!

    Zoals gezegd: ik zou elke speler die bij deze wedstrijd betrokken was – inclusief Tjerk (waardeer het altijd wel als spelers mee gaan om te kijken) – kunnen noemen.

    Het was memorabel vandaag.
    Ook met een lijstje van trainbare issues, dat bespreek ik verder met Jos. We misten hem vandaag en we hadden allemaal ook met hem te doen. Want dit zijn ook de wedstrijden waarom we het juist doen.
    Ps: Jip naast Maurits ook twee keer gescoord. Met veel rust voor de goal. Ook weer klasse.