• Na de wedstrijd van verleden week tussen de O13-1 en ons team waren er wel wat kritische noten te kraken die we in de training deze week hebben opgepakt. Dat leidde in elk geval tot een dik gewonnen wedstrijd deze keer. Op veld 2 – een veld dat er volgens de normen van de 21ste eeuw erbarmelijk bij ligt – maar waar mensen van de generatie van Jos en ik in hun jeugd niet van hadden opgekeken.
    We zagen een wedstrijd die zich voor het grootste gedeelte op de helft van de 13-1 afspeelde. Met name in de eerste helft – in de tweede helft kwam de 13-1 met een gewaagde tactische ingreep die het spelbeeld wel iets veranderde, maar daarover straks meer…
    Als je zo dominant speelt horen daar natuurlijk wel doelpunten bij en die bleven nog geruime tijd uit. Uiteindelijk was het Maurits die mooi aflegde op Bart voor de openingstreffer. Daarna kwam er uit een corner nog een goal van één van onze gastspelers: Mees de Vette (die daarna meteen aan kon schuiven op het belendende veld waar de O15-2 in actie was tegen de O15-3). De andere gast van vandaag was Simon, die het net als verleden week weer prima en solide deed.
    Na de rust kwamen de doelpunten plots een stuk makkelijker: eerst was het Jip die een voorzet prompt in de verre hoek zag vallen. Kort daarop Maurits die zijn eigen rebound intikte. Kort daarop Gijs – op aangeven van alweer Maurits – voor de 5-0. Na een minuut of 7 in de tweede helft kroop de 13-1 iets uit zijn schulp en kwam het eerste schot op Felipe tot stand. Nadat Maurits de stand op 6-0 had gezet kwam de O13-1 als gezegd met een ingreep: ze zetten er gewoon nog een mannetje bij. Met twaalf tegen elf kon de tegenstander iets hoger druk gaan zetten en dat leverde dan ook een tegen doelpunt op. Ondanks de ‘cheat’ durf ik dit toch wel een ere treffer te noemen: ik ben in die Corona oefenpotjes toch wel een fan geworden van de O13-1. Zeker door de beleving en de felheid waarmee af en toe de duels worden aangegaan – nota bene tegen jongens die soms een kop groter zijn. Het leek alsof de opdracht die deze jongens hadden meegekregen deze keer wat meer lag in het ‘laten komen’ tegenover het ‘druk zetten waar de bal is’ van verleden week. Als dat al zo is dan lijkt het erop dat die laatste tactiek tegen ons team beter uitpakt. En dat zegt weer iets over onze leerpunten van omgaan met ruimte natuurlijk…

    Nu kwamen er ondanks dat mannetje minder toch nog twee doelpunten uit de bus: Bart rommelde zich er langs de achterlijn langs en legde af op Gijs voor diens tweede. En Maurits speelde tenslotte nog mooi een mannetje uit om de eindstand van 8-1 aan te tekenen.
    Het was fijn om toch nog te kunnen ballen met en tegen elkaar, maar laten we hopen dat we spoedig ook als voetballers weer ‘open mogen’…