• Wind tegen maakt O12-1 nog sterker

    Een uitwedstrijd tegen PVCV was pas de derde wedstrijd dit seizoen. In een straffe wind die – zoals we weten – een wedstrijd danig kan beïnvloeden. De tos viel onze kant uit en dus kozen we maar voor wind mee voor het eerste bedrijf. Het was geen echt geweldig e eerste helft; onze voorhoede had veel moeite de bal in het spel te houden en daardoor liepen we toch vaak achter de feiten aan.
    Dan moest het maar even komen van het opportunisme dat de gunstige windrichting nu eenmaal oproept. Een verre uittrap van Jorden – dwars door het midden – werd door Jip goed opgepikt en toen hij de keeper eenmaal had uitgespeeld bekroond een doelpunt.
    Veel scoren jongens! Straks heeft de opponent dit voordeel! Het liep anders… Een doorgebroken bal bracht de spits van de Vleutenaren vrij voor Jorden en zo stond het al snel 1-1. Na de eerste time-out begon het bij DEV beter te draaien. De druk naar voren werd opgevoerd en zo speelde Gijs Milan aan die er een mooi spitsen doelpunt 1-2 van maakte. Ook de derde kwam van zijn voet waarna Gijs nog een voorzet in petto had op Jip die met een subtiel boogballetje de 1-4 ruststand op het bord zette.
    Nog geen marge om er helemaal gerust op te zijn, overwegende dat de tegenstander nu de wind in de rug kreeg. Toch lukte het PVCV niet om daar optimaal van te profiteren. Sterker nog: de grootste kansen waren gewoon weer voor ons. In feite kwam DEV oogde het spel van DEV veel beter dan in de eerste helft. Achterin gaven Niels, Twan en Naut nauwelijks iets weg. De verdediging kreeg deze wedstrijd ook weer de ondersteuning van Nathan die – na tien maanden afwezigheid – liet zien hoe hij de wedstrijden gemist had. Bovendien speelde Jorden misschien wel zijn beste wedstrijd van het seizoen tot nu toe. Er moest dus een vrije schop aan te pas komen om PVCV de eerste kans van de tweede helft te gunnen. Die ging er dan ook wel meteen in en zo werd het met 2-4 nog spannend.
    Maar door de aandringende tegenstander waardoor er voorin ook veel ruimte ontstond voor een snelle omschakeling. Zo veroverde Ruben de bal op het middenveld-, stuurde meteen Milan weg die een voorzet op maat gaf op de meegelopen Mees. Die legde met een schijnbeweging zijn tegenstander in de luren en mikte raak voor de 2-5.
    Steeds betere ging het draaien. Steeds vaker werden de duels gewonnen en steeds sneller en dodelijker werden de counters. Na een vijandelijke corner trapte Jorden de bal in één keer door naar Milan die ook nu Mees weer wist te vinden die feilloos binnen schoot voor de 2-6. Een counter met zo’n harde tegenwind; je moet het maar durven èn kunnen. De 2-7 was enigszins lucky omdat de keeper de bal loste. Hoewel: je moet er nog wel even alert op zijn natuurlijk en dat was Jip die zo zijn hattrick te pakken had. Het werd zo’n wedstrijd waar de spelers zich aan elkaar gaan optrekken en zo kan het gebeuren dat je misschien niet je beste wedstrijd speelt maar toch een prachtig doelpunt maakt. Dat overkwam onze Gijs die met een subliem bekeken schot een klein gaatje zag in de Vleutense verdediging en de eindstand op 2-8 bepaalde.

    In de kleedkamer na afloop werd deze coach ook even brutaal door met de jongens vast te stellen: als je als enige de eerste drie wedstrijden van het seizoen weet te winnen en een ontzagwekkend doelsaldo van +17 kan overleggen dan moet je eigenlijk gewoon de ambitie hebben om voor het kampioenschap te gaan. Natuurlijk: een tweede of derde plek is ook knap. Maar als je zo lekker kan voetballen als team, dan mag je de lat best een beetje hoog leggen.

    Volgende week gaat deze campagne verder met een thuiswedstrijd tegen De Bilt om 10:15.

    Hans Verschraagen